Finally in Rwanda!
Blijf op de hoogte en volg Marloes
18 Februari 2013 | Rwanda, Kibuye
Het duurde even voor ik antwoord kreeg op mijn visumaanvraag, waardoor ik het vertrek wat uit moest stellen.
Het uitstel was niet zo erg, daardoor het ik nog wel de geboorte van Naomi, de dochter van Pasci en Milly, mee kunnen maken. En natuurlijk nog wat langer kunnen genieten van de pups.
De dagen voor vertrek was het erg druk geworden in de cottages van Kebene, dus i kwas er wel erg aan toe om weer op mezelf te zijn en op reis te gaan.
En de 8e was het dus zover. Ik vloog van Mombasa naar Kigali, de hoofdstad van Rwanda. Daar werd ik opgehaald door Odette, waar ik het weekend zou logeren. Ik ben met haar in contact gekomen via Laurence. Een Rwandese vrouw die in Nederland woont, zij is een college van Jorisse.
Al op het vliegveld maakte ik kennis met de regels omtrent het milieu in Rwanda. Plastic zakken zijn verboden. En ik had mijn schoenen in een plastic zak zitten. Er viel niet over te onderhandelen, die tas werd in beslag genomen. Gelukkig heeft ze de rest van mijn bagage niet doorzocht…
Odette stond me op te wachten en we zijn in haar auto naar haar huis in Kigali gereden.
Ondanks dat ik al wel had gehoord en gelezen dat Rwanda erg schoon en goed georganiseerd is, was ik toch nog verrast erdoor. Grote steden in Afrika zijn meestal een grote chaos, maar Kigali niet. Je vraagt jezelf haast af of je niet stiekem in Europa terecht bent gekomen.
Bij Odette thuis aangekomen werd mij meteen duidelijk gemaakt dat dit ook mijn huis is, zolang ik in Rwanda ben. Ik mag komen en gaan wanneer ik wil. Erg lief en ik voelde me welkom.
Kennis gemaakt met haar jongere zusje Jacqueline, zij woont bij haar in. En ook met de jongen die voor haar werkt en een sort manusje van alles is. Hij kook took voor hen en dat doet hij goed, ondervond ik al snel. Ik kreeg een lekker diner voorgeschoteld. Nog een pluspunt voor Rwanda, het eten.
De volgende dag wierp Odette zich op als mijn persoonlijke gids. Als eerste stond het State House Museum op de planning. Het huis waar presidenten hebben gewoond. Ook de president die in 1994 daar in zijn eigen tuin is neergestort met zijn vliegtuig. Het vliegtuig is neergeschoten en de wrakstukken liggen nog steeds daar in de tuin. De dood van deze president was het startsein voor de genocide. De genocide die jullie allemaal zullen kennen, althans van weten en waar Rwanda helaas nog steeds het meest om bekend staat.
Daarna stond het Genocide Memorial Center op de planning. Zoals de naam al zegt niet alleen een museum, maar ook een gedenkplek. Een plek ook waar vele slachtoffers begraven liggen.
Het is mooi opgezet, met verschillend aangelegde tuinen die symbool staan voor het verleden, het heden en de toekomst van het land.
Binnen veel foto’s, filmpjes en ander materiaal, met uitleg hoe het ontstaan is, hoe het land verder wil, maar ook over soortgelijke gebeurtenissen zoals de holocaust.
Odette heft de genocide meegemaakt en door haar verhalen komt wat er gebeurd is nog wat meer tot leven. Maar begrijpen of echt voor kunnen stellen kan je natuurlijk niet als je het niet zelf hebt meegemaakt. Sommige dingen zijn gewoon niet over te brengen.
Hierna naar huis gereden voor een wat late lunch. We waren allebei moe van deze toch wel heftig te noemen sightseeing tour, dus lekker wat gerust thuis.
‘s Avonds heb ik Odette en haar zusje mee uit eten genomen. De keus van Odette was een Chinees restaurant. Een geode keus, want erg lekker eten (nee, geen babi pangang) en een mooi uitzicht over de stad.
Zondagochtend ging Odette naar de kerk. Ze had wel gevraagd of ik mee wilde maar als niet gelovige voel ik me daar gewoon echt niet op mijn gemak en heb ik e rook niets te zoeken vind ik.
Elkaar later ergens in de stad getroffen voor een lunch en daarna zou ik de bus pakken naar Butare, om mijn reis door het land te beginnen. Alle bussen bleken echter tot in de avond al vol te zitten dus besloten om nog maar een nachtje langer te blijven en de volgende ochtend de bus te pakken.
Odette moest maandagochtend vroeg naar haar werk. Ze werkt ergens buiten Kigali en is alleen in de weekenden thuis. Gedag gezegd en afgesproken dat ik het weekend van de 23e terugkom, dan gaan we het nachtleven van Kigali onveilig maken ;)
Tijd om mijn reis door het land te beginnen, met als eerste stop: Butare, oftewel Huye. De steden in het land hebben vrijwel allemaal een nieuwe naam gekregen, maar vraag me niet waarom…
Rwanda is een klein land, dus eigenlijk alles is goed te bereizen. Naar Butare was het zo’n 2,5 uur met de bus. Een mooie rit, zoals alle ritten hier mooi zijn, door een zeer heuvelachtig en groen landschap.
Rwanda wordt het land van de duizend heuvels genoemd. Ik heb ze niet geteld, maar het zijn er ook echt heel veel.
In Butare naar motel Mont du Huye gegaan. Een leuk motel met prima kamers en voor elke kamer een klein zitje, waar je eten gebracht wordt.
Ik ben hier 3 nachten gebleven, een nacht langer als de bedoeling was, omdat ik een beetje ziek was. Verkouden en grieperig, misschien door het verschil in temperatuur, want het is hier een heel stuk kouder als in Kenia.
Ik heb hier het national museum bezocht en daar kennis gemaakt met een zus van Odette die daar werkt. Ben op jacht gegaan naar een dike trui, rondgestruind door het stadje. En met Claude op pad geweest, een Rwandese man die 18 jaar in Belgie heeft gewoond. Hij heft me ook geholpen een auto te regelen om mee naar Nyungwe te gaan en om de familie van Laurence op te zoeken. Ik ben maar op de luxe toer gegaan met een auto voor 2 dagen ipv de locale bus, omdat ik me nog niet helemaal fit voelde en de plekken waar ik naartoe wilde lastig te bereiken zijn.
Als eerste stond Nyungwe National Park op de planning. Een regenwoud waar je verschillende wandelingen met gids kunt doen. Hier leven ook chimpanchees maar die tour bleek om 5 uur in de ochtend al te zijn vertrokken.
Gekozen voor de wandeling waar de Canopy walk in zit. Een smalle loopbrug, 70 meter boven de grond. Het was een mooie wandeling, helaas wel wat mistig, waardoor het zicht niet geweldig was. De loopbrug was wel erg mooi. Ook een beetje eng, want behoorlijk wiebelig en je kijkt flink de diepte in. We waren net op tijd terug voor de regen. Daarna op naar het guesthouse iets buiten het park waar ik had willen overnachten. Het zou tussen de theeplantages liggen, maar het bleek inmiddels verhuisd te zijn naar een andere locatie. Het was een locale vrouw die 3 kamers van haar huis verhuurde. De kamers bekeken en het was wel heel erg basic. De prijs die ze vroeg vond ik echt veel te hoog voor wat ze te bieden had, dus snel weggegaan daar.
Toen maar besloten meteen door te gaan naar de ouders van Laurence, die ik beloofd had te gaan bezoeken. De chauffeur vond het allemaal prima. Althans dat denk ik, want hij sprak maar 3 woorden engels.
Aangekomen bij de ouders van Laurence werd ik hartelijk begroet. En viel het daarna al snel stil.
Ik spreek geen frans en zij geen engels. Gelukkig werd er een buurjongen opgetrommeld die wel engels sprak en kon vertalen. Haar ouders stonden erop dat ik bleef slapen en aangezien ik nog niet bedacht had wat te doen nu mijn plan veranderd was, ging ik graag op dat aanbod in. Er werd een mooie kamer voor mij in orde gemaakt en ook voor de chauffeur was er een slaapplek.
De moeder van Laurence heb ik niet veel gezien, ze was constant druk met eten klaarmaken.
Maar wat een lieve en gastvrije mensen.
Ook wel een beetje dubbel om daar te zijn, omdat ik weet dat Laurence graag in mijn schoenen had gestaan. Zij heft haar ouders al lang niet gezien. Maar ik heb flink wat foto’s gemaakt voor haar.
Ik bleek ook de attractie van het dorp te zijn, merkte ik toen ik even rond ging lopen.
Kwam langs een schooltje waar ik bestormd werd door tientallen kids die hun engels op mij uit wilden proberen en een handje wilden geven aan deze mzungu.
Engels is een nationale taal geworden in Rwanda, maar dat is pas sinds kort. Op school is Engels in de plaats gekomen van Frans, of erbij, dat weet ik niet precies. De lerares die hen les moet geven in het engels sprak zelf echter maar een paar woorden engels ontdekte ik al snel. Het zal dus nog wel even duren voor Engels echt een nationale taal wordt…
Er werd een parkeerplek gezocht voor de auto, die mochten we uiteindelijk bij een kliniekje neerzetten waar hij veilig zou staan. Was de chauffeur ook gerust..
Na het avondeten was ik doodmoe van de lange dag, dus tijd om te slapen.
Na het ontbijt de volgende ochtend was het na nog wat foto’s maken tijd om afscheid te nemen. Heb ze een dikke knuffel gegeven en beloofd elkaar nog eens terug te zien.
Op naar Kamembe/ Cyangugu toen, wat mijn volgende bestemming was. Het plaatsje ligt aan het Kivu meer, aan de grens met Congo en is geloof ik de meest verre uithoek van Rwanda. De chauffeur heeft me afgezet bij Peace guesthouse, de luxe van een auto was voorbij. Ik ben 2 nachten in dit guesthouse gebleven. Veel rondgelopen hier (best pittig met al die heuvels!) en heb veel gelezen met een prachtig uitzicht op het meer op de achtergrond. Helaas kon ik gister niet de route nemen die ik graag had willen doen, namelijk die langs het meer omhoog. Op zondag bleek die bus niet te gaan naar Kibuye, de plaats waar ik nu ben. Ik moest dus helemaal dezelfde route terug, bijna tot aan Kigali en daar overstappen op een andere bus naar Kibuye. Een route van zo’n 7 uur. Het eerste deel duurde ruim 5 uur, maar was prima te doen met wat lezen en met een muziekje op genieten van het uitzicht.
Het 2e en kortste deel was echter veel pittiger.
De chauffeur leek te denken dat hij zich op een kartbaan bevond, waar hij de snelste tijd neer wilde zetten. De werkelijkheid was een weg met haarspeldbochten. Tassen schoven de bus door en mensen warden bijna van hun plaats geslingerd. Blijkbaar had de jongen die mij een kaartje had verkocht dit voorzien en mij op een strategische plek in de bus neergezet, waar ik me vast kon houden aan een hekje.
Maar de chauffeur heeft waarschijnlijk wel een recordtijd neergezet, anderhalf uur ipv de beloofde 2 uur.
Aangekomen in Kibuye een motorbike gepakt naar het hotel waar ik wilde verblijven, Bethanie. Pal aan het meer met wederom een supermooi uitzicht. Daar heb ik deze blog geschreven, voordat ik het nu uit zit te typen in een internetcafe.
Met 20.000 Rwf (25 euro) per nacht is dit een flinke hap in mijn budget, zoals alles in Rwanda dat is. Dat moet ik in Uganda maar goedmaken door de low budget tour te gaan.
Gisenyi is mijn volgende bestemming, daar ga ik morgen heen. Met een public bootje ipv de bus. Zo’n 2,5 uur varen zeggen ze, dus ik ga maar uit van het dubbele ;)
Ik ben het meer nog niet op geweest dus dit lijkt me een mooie en goedkope manier om dat te doen. Kost me een kleine 3 euro, terwijl een prive bootje me 150 euro zou kosten. Nu maar hopen dat het droog blijft.. Duimen jullie voor me ?
Voor nu laat ik het hier maar bij, meer dan genoeg geschreven. Volgende keer meer over waarom ik wel een beetje verliefd ben geworden op dit land…
Liefs Marloes
-
18 Februari 2013 - 12:07
Marije:
Prachtig verslag weer! Bijzonder land lijkt me, met een hele heftige geschiedenis.
Kijk uit naar je volgende verhaal!
Pas goed op jezelf! X -
18 Februari 2013 - 12:53
Trijnie En Sjer:
Dag Marloes,
Je hebt de smaak echt te pakken en je verwoord je belevenissen op een heldere manier. Tijdens het lezen van dit verhaal probeerden we ons in de omgeving in te leven. Dit gelukte door de manier waarop je jouw gebeurtenissen omschreef.
Weer een mooi verhaal en mooie vooruitzichten.
Groet, Trijnie en Sjer. -
18 Februari 2013 - 12:56
Sjer:
Dag Marloes,
Opmerking: natuurlijk 'verwoordt'. -
18 Februari 2013 - 13:18
Hilda:
O MARLOES,wat een mooie ervaringen en belevenissen doe je op zo.
Leuke ontmoetingen krijg je gratis erbij.
Ben ECHT JALOERS HOOR...!!!!!
Ben benieuwd naar je volgende beleef momenten,PRACHTIG ...ZO LEER JE AFRIKA WEL EEN BEETJE KENNEN,en ik mag lekker via JOUW mee genieten.... ASANTE SANA Reis zo een stukje met je mee in gedachten.
Liefs Hilda NOG VEEL REIS PLEZIER.....
-
18 Februari 2013 - 14:12
Lianne:
Marloes, dit klinkt geweldig!! Wat een mooi land, zo te horen! Ook wel heftig inderdaad, vooral omdat Odette het zelf ook meegemaakt heeft.
Maar je ook nog veel foto's van alles wat je ziet? ;) Ben benieuwd! Hopelijk is het droog gebleven en stond er niet zoveel wind als toen wij naar Misali gingen ;)
Geniet ervan!! xx -
18 Februari 2013 - 15:05
Cheryl:
lieve marloes,,wat mooi weer om te lezen,je schrijft het zo mooi op,op deze manier kunnen we ons een voorstelling maken over hoe mooi het daar is!!Wel jammer dat je de chimpanchees niet hebt kunnen zien,,ga je dat nog wel doen??enne tssss geen babi pangang hihi ;-).....Ook mooi om te lezen dat ze allemaal zo gastvrij voor je zijn,,We zijn benieuwd naar je volgend verhaal...
Dikke kus van ons,en een lofffffff joeeeeeeee van abby,die ruim een week na ons skype gesprek nog steeds zei,,marloes slapen :-(,,,... ze mist je(wij ook hoor) -
18 Februari 2013 - 15:20
Karin:
Mooi verhaal weer! Geweldige belevenis! -
18 Februari 2013 - 17:06
Marijke Carbaat:
Hoi Marloes,
Heb weer genoten van je reisverslag! Nog heel veel reisplezier, geniet er lekker van!
Groetjes,
Marijke Carbaat
-
18 Februari 2013 - 18:35
Marian:
Hallo Marloes,
Wat een onvergetelijke ervaringen doe je op, en zo fijn dat je er ons van laat meegenieten. Het is alsof ik een klein beetje met je meereis en kennismaak met het land en de mensen waar jij zo van houdt.
Dank je wel voor het delen, en ik wens je nog hele mooie tijden toe!!
Liefs,
Marian -
18 Februari 2013 - 20:47
Willy En Henk:
lieve Marloes,
Weer een heel mooi verhaal zeer goed geschreven je kunt je er gelijk een beeld van vormen en je houdt ons goed op de hoogte wat je zoal mee maakt. het is mooi mensen te leren kennen de gastvrijheid en vriendelijkheid tegeover ook voor hen een wildvreemde erg mooi.
We weten dat dit een onvergetelijke indruk op je maakt en dat je van dit soort kennis makingen geniet, dus ze kunnen je dit niet meer afnemen, geniet ervan.
Nog heel veel mooie ervaringen gewenst en doe heinig an.
Veel liefs en xxx
Willy en Henk -
20 Februari 2013 - 10:51
Jorisse:
Ha Mar,
Wat een super verhaal! Zo leuk om te lezen wat je doet en hoe je het beleefd.
Geniet ervan Marrie!
lfs Jorisse -
25 Februari 2013 - 21:14
Ingrid Eefting:
Hey Marloes,
Prachtige reisverslagen en geweldig geschreven. Je maakt wat mee in 7 maanden tijd ! -
25 Februari 2013 - 21:17
Ingrid Eefting:
haha, was ik weer.
Even te vroeg op enter gedrukt ...pppfff
We vonden het leuk om je te ontmoeten in Diani. Ik wens je nog heel veel plezier toe de komende tijd en ik blijf je volgen.
Je bent lekker stoer bezig !
Groetjes mij en ook namens The Fonz.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley